zondag 30 december 2012

ISOLATIE



Waar leeg ik mijn tergend hoofd
vang ik de storm van zinnen
in tijdloos donker

ik prevel en herhaal
tot staal vervalt in echo’s
opnieuw verhaalt
en letters loslaat op beton

geschreeuw vult holtes
doorheen mijn warrig brein
ik pijnig mij aan tijd
aan dat wat ik vergeet
had ik verdomme maar een pen

ik prevel en herhaal
dreun zinnen om wat heeft nut
als donker mijn bestaan
geluid slechts waarheid kruipt
als enig zeker weten
voetstappen mijn houvast

ze stoppen bij mijn deur
en weer ben ik het kwijt
de volgorde van woorden

ergens schuift een hand
wat voer doorheen een luik
het krast en schrapt mijn letters
prevel en herhaal
prevel en herhaal…….

© JELOU

zaterdag 29 december 2012

THINGS TO DO IN 2013


Een nieuw gebit aanschaffen………
maar dan eentje met haar op de tanden

Mijn beddegoed verschonen……….
alhoewel ik dat een jaar geleden ook al heb gedaan

Deelnemen aan de campagne “Pruim je rijk”……….
Dé tegenpool van het anti-rookbeleid en helemaal “hot” in 2013

Net doen of ik blont ben……….
Het verschil merkt men toch niet

Op tijd gaan slapen……….
Op mijn werk lukt dat meestal wel

Mijn beenharen niet scheren maar stylen……….
in het kader van Natuurbehoud

Mijn strijkgoed naar de buren brengen……….
want zulke uitgestreken gezichten heb ik nog nooit gezien
  
Regelmatiger de hond uitlaten……….
Heb ik geen hond?? Oef!! Bof ik even!

Zeggen dat iedereen mijn rug op kan……..
Mmmm….bij nader inzien toch maar niet.

© JELOU

maandag 24 december 2012

JOUW KONINKRIJK


een baljurk siert jouw wezen
zwiert onderaan je glimlach
opgepoetste wangen
gemarkeerde ogen met
kijk eens hoe gelukkig

spiegel, spiegel aan de wand
zit mijn lipstick nog perfect

ik vang verblijd je blik
een hand zwaait etiquette
verwuift mijn dichterbij

ik roep je bij je naam
maar die lijkt ongeboren

 ik draai me om
de rode lange loper
toont een afdruk van je hakken

we hebben nog steeds
dezelfde maat

© JELOU

zaterdag 15 december 2012

BUURTSUPER-ONTMOETINGEN



Denk je even “snel” met je dochter een boodschapje te halen voor sluitingstijd.
Lopen wij ons prachtig overdekte winkelcentrum binnen, komt ons een oud strompelend Moluks vrouwtje tegemoet achter een rollator.

Nu komen ons wel meer mensen tegemoet, want de ingang is tevens de uitgang, maar op een of andere manier priemden die oogjes onze kant uit. De rollator schoof dan weer naar links, dan weer naar rechts, en ondertussen vroeg ik me af of ze wel wist waar ze heen moest.

Onze blikken vangen elkaar en inderdaad, het vrouwtje komt uiteindelijk specifiek onze richting uitgestrompeld. “Die is de weg kwijt”, denk ik.
Ik dus stilstaan en wachten tot ze bij ons komt, want behulpzaam wil ik wel zijn.
Onze wijk is vergeven van de demente bejaarden die in het kader van de zelfredzaamheid loslopen, dus ik ben geheel voorbereid om het mensje onder mijn hoede te nemen naar daar waar ze heen moet.

Kijkt het vrouwtje me opeens doordringend aan en vraagt: “Gelooft u in Jezus?”
Ik kijk haar even verbouwereerd aan en ook mijn dochter weet niet wat ze eraan heeft.
“Och”, zeg ik vriendelijk, “eigenlijk niet. Ik geloof wel in hogere machten, maar niet specifiek in Jezus.”
“Nee, geen hogere machten”, antwoord het ouwetje. “Ik bedoel: geloof je in Jezus, de zoon van God?”
“Nee”, zeg ik, “maar wel in God en de Zeven dwergen.”

Twee ogen kijken me verwilderd aan, en voor ik het goed en wel besef drentelt ze kwiek en in derde versnelling weg.
Blijkbaar nu toch de weg kwijt, want de zeven dwergen weet ze vast niet te vinden.
Maar wel met de Heilige geest op de hielen zo te zien………
Dan komt het wel goed.

© JELOU

vrijdag 14 december 2012

KROEGENTOCHT ENER HEILSSOLDAAT



Hoe oud in nieuw de bar collecteert
in heuse kuise kousen,
het hemd de rok nog nader komt
tussen beschonken navels,
waar eender, maar dan onbedekt,
het staren is begonnen

Hoe oud in nieuw het kruis vertaalt
in bellen per mobieltje,
gemixte tijd een hoedje draagt
langs krukken Replay-heupen,
waar lol of lust geen fooien schroomt
voor rammelende gleuven.

© JELOU

woensdag 12 december 2012

DE DINGEN DIE OM NIET



De dingen van de dag.
Als waren ze nooit anders.

De sneeuw die komt en gaat
en staat voor massa’s mensen
die graaien in de schappen
naar weer een kerstkleurhype

extravagante kaarsen
voor bij de camembert
want flair geeft smaak aan toastjes
behalve bij de buurman
die zich slechts eenzaam kauwt.

De dingen die om niet.
Zoals jou mailen, bellen.

Het gaat zo ongemerkt
gewoontetrouw vertellen
hoe dagen ons vervagen
en toch weer lachen doen

je ingetoetste nummer
verbreek ik ongehoord
je flair en smaak van leven
voorbij de camemwattes
bewaar ik, woord voor woord.

© JELOU

maandag 10 december 2012

KERSTKAARTEN



Aan
Miep, Mees, Moos, Marie en Mantsje,
Kees, Koos, Klaas en Karel-Jan:
Heil en zegen op uw wegen
als u tenminste rijden kan

Peter, Pientje, Pat en Posse,
Lies, Leen, Lot en Lodewijk:
Fijne Kerst vanuit het noorden
den aarde kruipend door het slijk

Rob, Riek, Rens, Rian en Rinske,
Govert, Gerard, Guus en Griet:
Have a merry, merry Christmas
een wijnfles kan zelfs op krediet

Antje, Alie, Aad en Amber,
Fiet, Fen, Fasse en Florijn:
Wederom een fijne kerstgroet
voor weer een dis vol met chagrijn

Bart, Bess, Bouke en verkleefden,
Huib, Henk, Hans, Hubert en Hein:
Retourneer ons eens een kaartje
dan ziet men goed hoe close wij zijn.

© JELOU

maandag 3 december 2012

MIJN BUURVOUW



*Zwarte kraaien op het hek.
De geur van rottend vlees
wasemt door mijn muren.
Mijn buurvrouw is weer thuis,
zucht.*

Vuile ratten rennen weg
De maaien rond haar leest
draaien overuren.
Mijn buurvrouw rochelt hees,
kucht.

Schimmels kruipen langs haar dij.
Een leger vliegen spat
stuiterend de ramen.
Ik hul mij vast in zwart,
trouw.

Blauwgeaderd moet zij zijn.
De klank van hard gesmak
ettert door mijn kamer.
Men zwelgt haar met gemak,
rauw.

Vele uren zit ik uit.
Een doffe dreun weerklinkt
hoorbaar van hier neven.
De rotte vleesklomp slinkt,
bonkt.

Taaie pezen hangen huid.
Een weeïg lijf verzinkt
laat zich bodem kleven.
De geur van stilte zingt,
lonkt.

© JELOU

 * Met dank aan Stephan Stoop
voor de eerste strofe

vrijdag 30 november 2012

DANS DE DANS



Vanachter mijn verdeeldheid
zie ik een dans ontspringen
maat en ritme
vervloeien in één lijn

gordijnen gooi ik open
trek kreukels uit de plooien
het uitzicht tegemoet

mijn schaduw laat zich lozen
in nagelaten nevel
zijn eeuwige nabijheid
vervagen in wat niet

glimpen wil ik vangen
de ongekende passen
als adem stil verstaan

mijn blikken inhaleren
de zwierende contouren
vorm en passie
verademend vooruit.

© JELOU

maandag 26 november 2012

HEKEL VRAAGSTUK



Wat is het hijgvermogen
als de hartslag van oom Kees
tot 60 keer komt per minuut

Jannes 5 maal harder sjeest
dan ome Kees bij zijn debuut
waardoor zijn bloeddruk hoger

Piet zich lens trapt op een fiets
die als zijn kunstklep klappert
bij elke kilometerpaal

Ruud met zware shag gewiekst
een groter longeffect behaalt
dan ’t piepen van Piets trapper

Zoek de verschillen.

© JELOU

zaterdag 24 november 2012

HET PARADIJS


Er was er eens een Heer
die schiep op eigen wijs
een vet mooi groenig parkje
en noemde 't Paradijs

Nu wilde er de Heer
bewoners in zijn groen
hij mailde toen Roodkapje
een meisje met fatsoen

Maar zie dat Paradijs
werd al heel snel bekend
en van diverse kanten
kwam men erheen gerend

Vrouw Holle met haar kroost
het elfje Rin-Tin-Tin
de lieve Zeven Dwergen
en zelfs de broeders Grimm

De Heer was vet tevree
en had er dikke lol
maar na een heel klein poosje
werd het er aardig vol

Het werd de Heer te druk
en 't groen werd vaak geplet
toen heeft hij er heel netjes
wat hekjes om gezet

De Heer was in zijn sas
zijn sprookjestuin was gaaf
ik wil er ook es kijken
dus Google ik vanaaf

Ik weet niet waar het ligt
ik heb nog niet gezocht
ik hoop nog dat er kaartjes zijn
want 't schijnt snel uitverkocht.

© JELOU

WARWICK GOBLE


woensdag 21 november 2012

VERTEL ME JE HANDEN



waar kronkelige lijnen
zich ongrijpbaar nestelen

verwarde vuisten
koortsachtig dagen woelen
kop noch staart geweten
welke tak houvast

waar weggeraakte ogen
blikken niet meer vangen

gejaagde woorden
struikelklokken luiden
huis en haard vergleden
naar een ander spoor

vertel me je handen

desnoods in vreemde talen
zodat ze bedding
in raakbaar en nabij

© JELOU

zondag 18 november 2012

GEKLEURD



vraag me niet naar
de zon
de maan
al lijkt geel zo vanzelfsprekend

men rekent groen
als ik het gras
betitelt rood
als ik het bloed

ik denk niet lucht
in enkel blauw
ik lees zelfs zwart
in witte spaties

en in het wolkendek
ontbreken schapen
omdat ik olifanten tel

© JELOU

vrijdag 16 november 2012

VERBLIND



Laat maar los die hemel
verlangend reikend, op de tast
naar zinderend het licht
het witte doek vol cherubijnen
omlijst met klatergoud

bazuingeschal kan klinken
langs zijden lendewindsels
Hosanna overvloedig
opdat uw moede voeten
gezalfd en minder zwaar

aanschouw de druivenranken
de wijngaarden langs heuvels
de akkers vol gewassen
waar men het daag’lijks brood

plant een Terebinth
waar liefde ligt vereeuwigd
omarm uw ware naaktheid
in spiegels van de ziel

en zie, het Hof van Eden
zij waar u immer naderbij
doch gij sloeg slechts de ogen
hoog op, verblind door dat
wat zoeken nimmer vindt.

© JELOU

woensdag 14 november 2012

UITZONDERLIJK



Het klinkt wat vreemd
een lijk vermoord
de dood
zo ongehoord
om zeep geholpen

alsof één keer
nog niet genoeg
het lijk
om aandacht vroeg
door grond bedolven

er was gespit
die ene nacht
de dood
zeer onverwacht
het hart ontnomen

men gist en raadt
hoe zoiets kan
een moord
die dooier dan
de dood doet komen.

© JELOU

woensdag 7 november 2012

KOTO SHAKUHACHI (Japanese trad. music)

http://youtube.com

HOE LATER ZOU



je blondgrijzige krullen
dansend boven letters
waar standaardkapitalen
compleet een nieuwe tijd

omheind door wolken rook
lijkt nú even verdwenen
je oude secretaire
getuige van wat speelt

het bonkt, het kraakt
koortsachtig vliegen beelden
verhalend door de schemer
het licht nog enkel jouw

het goede, het kwade,
je schrijft je grenzen verder
ze roepen vreemde vragen
losbandig van wat hoort

ik gniffel in mijn hoek
op zoek naar eigen zinnen
proost op jouw personages
met saam gekochte wijn

© JELOU

zondag 4 november 2012

ONE FOOT IN THE GRAVE


Het moest zo zijn. Deze dag, zoals het kwam….

Poes had, na haar overlijden, reeds een volle week in de vriezer gebivakkeerd. Lekker tussen de slavinken, worteltjes en gehaktballen in. Een vlezig geheel dus..

Ik weet het, het klinkt wat onaangenaam, maar qua soortelijke abstractie paste ze geheel in het assortiment.
De reden voor deze tijdelijke begraafplaats was de absentie van een van de kids. Een tussentijdse vluchtige begrafenis buitenshuis zonder haar aanwezigheid zou een behoorlijk trauma opgeleverd hebben, vandaar.

En nu was het moment supreme daar…..het ter aarde bestellen der katachtige.

Het voorwerk had ik reeds trouw en aandachtig uitgevoerd: het doorklieven van een droge, met boomwortel doorweven stuk aarde, tot een rechthoekig gat, waarin Poes eerbiedig neergelaten kon worden in haar rieten Mozesmandje.

Het ritueel verliep, in aanwezigheid van 2 eigen kids plus vriendje, naar tevredenheid. Geen tranen meer, geen officiële lofbetuigingen, want dat verwerkingsproces was reeds begonnen tijdens poes haar verblijf in den vriezer. Daar had zij al verscheidene rouwbetuigingen neergeschreven gekregen, en nog wat nagesynchroniseerde portretjes van haar, evenals enkele tussentijds gekiekte fotootjes door dochterlief.


Poes rustte in vrede, voorzien van een handmade halsketting, welke het beessie aangemeten kreeg terwijl ze in ijsverstijfde staat in de almachtige vriezer lag te egotrippen. Kids hebben wat dat betreft geen schroom voor de dood of anderszins. Het proces op zich lag continue open en bloot ter inzage, en met enige uitleg werd dat van ganser harte aangenomen en psychologisch ordentelijk in fragmenten in de hersenen gerangschikt.

Lang leve de psychologie!

Aldus de teraardebestelling. Poes werd overgeheveld van een plastic bak naar het sfeervolle Mozesmandje, daar plastic enige tijd behoeft te verteren, als het ooit al eens verteren zal in zo’n eeuwig meegaande PVC-staat. HUP!, tekeningen erop gevleid, laatste groet gebracht, een blankhouten Ikea kastplank erover en de boel kon dichtgegrond worden met de aloude spade. Op de vraag of het hiermede nou geëindigd was gaf ik een bevestigend antwoord, en zie, de kids gingen dartel en vrolijk huns weegs.


Moeders zou nu in gezwinde, doch statige spoed, het graf dichten en er een heilig kruisje op plaatsen ter nagedachtenis aan Poes. Dé poes wel te verstaan….

Zij was het begin van een hele keten poezen, allemaal genetisch familiair belast.
Aldus even een voet schrap gezet op de aarde, enkele centimeters van het graf verwijderd, om alle krachten te bundelen voor het op de schop nemen van een stapel aarde voor Poes haar laatste rustplaats.

Maar Oh Hemel! Zie de voet! Zij zakte plompverloren een halve meter de diepte in!! Wat was dat?? Oh, Grote Goedheid!! Terwijl een lichtverroest ijzeren frame zichtbaar werd aan het daglicht, bleek de voet bodem gezet te hebben in het graf van Poes numero 1, reeds een jaar geleden gaan hemelen rond deze tijd en begraven op voetstapafstand van dé Poes!

Sodeju, als de wiedeweer de wreef eruit gewrikt, snel met de spade een kilo aarde erin gedumpt, om ervoor te zorgen dat ashes-to-ashes niet voor het oog zichtbaar zou worden…zucht!! Dat was op het nippertje…..
Want als middelste dochterlief dat in de gaten had gekregen, had ze het stoffelijk doorgewroete, platgetrapte kattengeraamte aan de buitenlucht hebben willen blootleggen, puur uit anatomische belangstelling…..iets wat mij nou niet bepaald het moment leek, gezien de staat van verwording…..

Afijn, snel alles gedicht dus, en om hernieuwde vertrapping of voetverzinking tegen te gaan, snel wat graszoden elders uit de tuin afgestoken, en daarmede het heilige graf of graven bekleed. En om het geheel wat minder toegankelijk alsmede aantrekkelijk te maken voor opgravingen ( dochterlief is zeer gebiologeerd door de natuur) pootte ik er een lieflijk uitziende Hortensiastruik voor om den toegang wat te verhinderen.


En terwijl ik het tuingereedschap opruimde alvorens de grafgrond geëgaliseerd te hebben, liep kat numero 3 gemoedelijk met mij mee achterdeurwaarts. Hij had inmiddels uitgebreid het hele proces kunnen volgen, ter voorbereiding op zijn toekomstig heengaan een dezer maanden, want ook hij was der dagen oud….


Het moest zo zijn…..zo’n dag als deze……..

© JELOU

zaterdag 3 november 2012

VOGELVRIJ



Gilde de maan nou zo
of kreunde de aarde
vingerkrommend mank

verschoten enkelbanden
weten de kneepjes,
kleuren blossen
slechts nog ingevallen

als ik mijn pas versnel
piepen schors en bast
gangen in mijn longen,
knapperig verdorst

ik pluk lucht bijeen
voor een gewichtig uitzicht,
laat spons en zeem zelfs
baantjes trekken

oren spitsen uitwas
maar de maan slijpt richting
niet meer in haar glazen.

© JELOU

DON HONG-OAI (fotography)


zondag 28 oktober 2012

TUSSEN PALEN



je hangt zo mooi te wapperen
aan je satijnen bandjes
je heupen draaien op de wind
dan links om, dan weer rechts
het kanten randje onderaan
al kirrend van extase

ik zoek je slanke benen
ze zwaaien ietsje verderop
en wagen een spagaat
tussen de zwarte mazen

het plaatje lijkt te kloppen
maar niets is minder waar
want naast jou hangt een boer
in baaien ondergoed
het middeleeuwse elastiek
zo breed als twee lamellen

dat is geen kijk gelijk
bij mij thuis hang je beter

© JELOU

donderdag 25 oktober 2012

DOUCHEKOP-LIEFDE



schimmelsporen op de muur
bevriend ik met jouw naam
ze voegen zich gewillig

dat is wat schimmels doen

ze kruipen daar waar ik
het afvoerputje staar
nevel mij maskeert
vol lispelende woorden

ik spetter heimweewater
naar jouw vergeten aftershave
en oefen schuimballades

dat is wat gekken doen

ze krijgen plots de geest
als douchekop liefde sproeit
wanen zich het rijk
der vrijheid lustig meester

ik galm poëtisch zinnen
naar het geopend schimmelraam
als spoor ik voor geen meter

dat is wat liefde doet

© JELOU

zondag 21 oktober 2012

GOD EN DE ZEVEN DWERGEN



De lang geleden herfst
je appelrode wangen
in een glazen kist
alsof ik toen al wist
dat sprookjes nimmer waar

dat God en broeders Grimm
de ladder veel te hoog

maar dat je opgetild
door onverwachte handen
reiken kon naar ginds
en dat ik vanaf sinds
slechts vage beelden spaar

van foto’s in een album
tot dwergen in mijn hoofd.

© JELOU

donderdag 18 oktober 2012

VERTAAL HET MIJ


Geef mij een hint
al is het maar een stille

waar ik mijn handen
mijn voeten
en mijn hoofd
als alles mij zo vreemd

ik schijn jou lief
zo spreekt jouw mond

maar waar laat ik
jouw blikken
en je lach
als ik mijzelf niet weet.

© JELOU

KITAGAWA UTAMARO (Japanese)


dinsdag 16 oktober 2012

VERGETEN ZINNEN



De nacht heeft zij gekust en toegefluisterd
dat zij het daglicht wikkelt in een droom,
waar beelden minder fel, en zij synchroon
zich neer kan vlijen naast het blinde duister

de raven, immer aan het zwart gekluisterd,
omcirkelen haar hoofd als een fantoom
doorheen de dag, onwetend en verschoond
van dat wat haar bezieling gans ontluistert

doch in de nacht waar zij haar dromen kleurt
en vlindervleugels uitdeelt aan de raven,
waarmee zij dartelen van bloem naar bloem

strooit zij vergeten zinnen over graven
voor hen zo dierbaar maar nooit meer genoemd,
alsof slechts ochtenddauw nog namen treurt.

© JELOU

zaterdag 13 oktober 2012

HERFSTKONDE



zoete regen
suikert oompjes in het paddenmos
verkikkerd poogt de vors zijn kaak te blazen

zwarte schermen
vlieren bessen voor de spreeuwen los
gekwetter zwelgt de hemel vol extase

donkre wolken
klappen wiekend rond van tros naar tros
gemiste kansen
morsen sappend rood de stoep tot blos
gekwaak neemt snel een trage mug te grazen

© JELOU