OPTREDEN HET PALEIS

UITGELIJND

Ik heb je uitgegumd

contouren weggevaagd

door fijne zachte streken

je strak en bleek gelaat

belaagde het papier

trok ogen uit hun kassen

als dood zo desolaat

doch mij het potlood fier

dacht ik jou fijnbesnaard

voorgoed bewaard in lijnen

mijn hand compleet ontheemd

vervreemd van welke vorm

een schets jouw blik zou vangen

dan slechts door woord alleen.

© JELOU

CARBOLEUM

Als de zon mijn krullen speelt
waan ik mij weer Carboleum
brandend groen
de splinterschutting

achter de noestgaatjes
lag de tuin van de
Openbaren

Onze beveiliging
was oranje staal
met prikkeldraad

maar onze zandbak
had echt zand

Jezus
had er nog net niet
in gepiest.

© JELOU

SUBTIEL (Rondeel)

Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken:
steeds weer een knipoog van die man in zwart jacquet
als hij zo door zou gaan was ik voor hem bezweken.
Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken
maar 't bleek helaas een tic van Gille de la Tourette
Nog nooit had ik mij op zoiets subtiels verkeken
Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken:
steeds weer een knipoog van die man in zwart jacquet.

© JELOU

REKENSOM

Des te vaker ik ogen tel
die ik liefheb

des te groter de uitkomst
van mijn
tekortkomingen

maar

sinds ik delen verkies
boven
vermenigvuldigen

schiet ik er per saldo
meer mee op.

© JELOU

EN HET GING ZOALS HET GAAN MOEST

Als de geur van nacht weer ademt
late lichten zijn gedoofd
valt het donker wel eens samen
met de beelden in mijn hoofd
van het plein, de stille straten,
naar de kade ver van huis
waar het water
ligt te gapen
tussen schepen in de sluis

en het was zoals het zijn moest
even tijdloos als de nacht
waar het zilte zout gedachten
in jouw blik genoegen gaf,
waar de steigers eeuwig kraakten,
onze voeten op het hout
telkens weer de sprongen waagden
in het altijd zo vertrouwd.

De torenklok deelt wijzers uit
met tijden zonder zorgen
als hoogste punt onder de dijk
waar klein het dorp geborgen,
de kinderkopjes oud en grijs
weerspiegelen in regen,
de stoepen schoon
de ijver toont
van telkens netjes vegen,

de dorpsagent zijn ronde doet
met hier en daar een praatje,
een zagerij zijn geuren spreidt
tot in ons eigen straatje,
gegil van varkens in een kot,
het doffe schot en stilte,
de mosselpan
zijn vocht verdampt
in overal dat zilte.

En het ging zoals het gaan moest
even tijdloos als de nacht
waar wij hoge dijken rolden
door het ruige groene gras,
waar we krukels konden plukken
van de rotsen in de zee
zonder het besef van drukte
want dat lag nog ver in spé.

© JELOU

MIDDELPUNTVLIEDENDE KRACHT

Ik stamp mij dampend

gevarendriehoeken

mijn brein echoot

uithollingen overdwars

al dan niet

met opspattend grind

Andreaskruizen wijzen mij

een overgang

waarbij ik haast ontspoor

opvliegers doen zich tegoed

aan overstekend wild

al dan niet daadwerkelijk aanwezig

een lichtje in de mist

mag enkel achter

al wens ik die juist voor

hoe waarschuw ik een hert

als laagvliegend tuig

mijn zicht compleet verzwart

ik vlieg wel vaker uit de bocht

juist daar waar ik

geremd zou moeten worden

geef mij liever Facebook

daar waar vluchtstroken

onontkoombaar

maar gelijkwaardige kruispunten

duidelijk in zicht.

© JELOU

MUZIKANTENBORREL

Open podium met diverse muzikanten en dichters
waaronder Flora Unger en Jelou Dichter

http://muzikantenborrel.nl

RUTGER KOPLAND - KAART VAN EEN GRIEKS EILAND

Herman*,

ik had je nog een kaart willen schrijven,
zo'n lullige ansicht, voorzien van een grap
over, nou ja, je weet wel waarover,

maar ik hoorde dat je al dood was
voor ik een grap had gevonden.

Ik leef nog, ons gesprek is niet af,
maar ik leef deze laatste dagen gebogen, over woorden
die ik doorstreep, weer opschrijf -

Waar hadden we het over, waar
waren we gebleven, zonder de dood te verwachten
schrijf je geen poëzie, daar waren we
het hartroerend over eens,

poëzie was geluk, het geluk om een paar woorden
te vinden die even bij elkaar wilden horen
voor de dood ons kwam halen,

een grap, een zorgvuldig verzwegen grap
om de dood, deze doorstrepen en weer opschrijven,
zo was poëzie.

Ik zal je dus nooit meer zien.

Ik leef deze laatste dagen gebogen, voor dat alles,
voor dat verlegen lichaam, dat weemoedige hoofd
waarmee je sprak, voor dat alles
levend wordt begraven,

ik bedoel, ik leef gebogen over die kaart,
je weet wel, zo'n veel te blauwe zee,
zo'n veel te blauwe hemel:
Happy days in Greece.

RUTGER KOPLAND

*= Herman de Coninck

AARDAPPEL-LEZEN

Aardappel-lezen is een moderne variant van koffiedik-kijken, waarbij een zogenaamde “Lezer” het knolgewas liefdevol ter hand neemt, betast, en onder het prevelen van enkele Mantra’s intuïtief kan voelen(=lezen) hoe uw stemming is, en wat het pad der aardappelen u zal brengen.

Deze vorm van helderziend- en heldervoelendheid stamt uit de tijd van Vincent van Gogh. Deze laatste had zichzelf meerdere malen laten “lezen”, hetgeen hem inspireerde tot het maken van zijn bekende werk “De aardappeleters”.
Dat dit geschiedkundige feit lang verborgen is gebleven heeft mede te maken met de depressieve staat waarin Van Gogh veelal verkeerde, waardoor men hem niet echt geloofwaardig achtte, en het fenomeen hierdoor ondergesneeuwd raakte.

Het aardappel-lezen op zich is zuiver af te stemmen op de persoon in kwestie, echter gaan er nog enkele belangrijke rituelen aan vooraf. De te lezen aardappel moet als pootaardappel opgegroeid zijn op een akker in de buurt van de geboorteplaats van betreffende persoon. Hij of zij zal dan voorts een akkerland kiezen, deze bezoeken, een hand aarde ter hand nemen en de eigen naam uitspreken, zodat deze grond zich als het ware “koppelt” aan de identiteit van de persoon, waarna hij/zij de korrels zorgvuldig en liefdevol terugstrooit op de vruchtbare akker. Dit akkerland zal dan de juiste aardappel voortbrengen die correspondeert en in contact staat met de vragende persoon. Men dient daarna alleen nog de rooiperiode in acht te nemen en zich dan te vervoegen bij bijbehorende akkerbouwer.

Tijdens het aardappel-lezen wordt de knol vereenzelvigd met de vragende persoon. Aan de hand van de vorm, structuur, kleur en aura kan de Lezer belangrijke gegevens doorkrijgen.
Zo kan bepaald worden of u goed in uw schil zit, of u pittig bent, of u snel in de rats (=puree) zit, of u snel bij iemand in de smaak wilt vallen, en dies meer. Zo kan er een algehele analyse gemaakt worden en tevens een toekomstvoorspelling.
Zo kunt u zich bijvoorbeeld de vraag stellen: als ik als Bintje geboren ben, kan ik dan ooit nog een Eigenheimer worden? De aardappel zal zich dan vanuit zijn zuiverste vorm van verbondenheid met u laten lezen.

Nog een tip: alvorens een aardappellezer te raadplegen kan het van grote waarde zijn wanneer u zichzelf een moment van visualisering gunt. Deze visualisatie, oftewel het zichzelf zien en voelen als aardappel, kunt u het beste toepassen in een vorm van meditatie.
Neemt de aardappel ter hand, sluit uw ogen, betast hem, denk hem vol liefde en sluit dit ritueel af met wederom u eigen naam uit te spreken.
Nu kan niets meer een zuivere voorspelling in de weg staan.

© JELOU

PRESENTATIE AVIER + POËZIE

ZA 14 juli om 16.30 uur in Café Marleen te Groningen

HAGELSLAG

Ik ben een fan van Venz en ’t is een feit

dat ik de dag zorgvuldig start, de uren

met chocoladehagel –van die pure-

op mijn geroosterd broodje als ontbijt

maar vóór het strooien spreid ik uitgebreid

een bed van boter op mijn graanstructuren

zodat de hagel lekker in de luren

eer zij van slag gebracht mijn keel doorglijdt

Geen hond onthoudt mij zulks een chocowonder

het overtroeft de jam, is mij de baas

doch hoor ik buiten plotsklaps zwaar gedonder

met bliksem –niet die hete- en geraas

waarbij een hagelslag mijn raam weerkaatst

verwens ik Venz en spurt ik uit mijn sponde.

© JELOU

KITAGAWA UTAMARO

MOLLEN

Zwarte toetsen spreken niet
van ontstemming

ze rouwen zich slechts
melancholisch
naar diepere gronden.

© JELOU

TWIJFEL

Ze vertellen me niets
je ogen
en in stiltes van
zwart of wit
luister ik waarheid

links klinkt rechts
en andersom
twijfelt zout
in neergelaten tranen

ik kies de
netto zuiverheid
na aftrek
van emoties.

© JELOU

GERRIT KOMRIJ - LIEFDE

Ze liggen op elkaar, schurft op eczeem
Je hoort de schilfers knappen, roos stuift op
Hun schedels glimmen als een diadeem
Ze liefkoost teder zijn gezwollen krop

Zijn pink verdwijnt in een abces van bloed
Zij kronkelt, uit haar mond springt slijm. Een blaas
ontploft, zijn krop wordt blauwer, hij vat moed
Hij rolt haar op haar rug: hij is de baas

Dan gaan zijn sleetse lendenen tekeer
Het is een machtig knarsen, het gesop
van kwijl in etter kent geen einde meer
Zij kotst: Gods wonder in een notedop

GERRIT KOMRIJ

VAKANTIEGELD

Als straks mijn bankafschrift weer komt

bedrukt met kapitalen

kan ik weer ademhalen

koop ik mijzelf een schaap terstond

het liefst van buitenlandse grond

die blaat in alle talen

Het is een investering waard

want wordt de crisis erger

scheelt mij dat weer een Kärcher

wat tevens energie bespaart

omdat een schaap zichzelf oplaadt

met gras uit tegelnerven

Ook mijn gazon blijft dan op peil

zonder mij druk te maken

en biedt het schaap mij zaken

waarover ik slechts onverwijld

 in stoute dromen heb gekwijld

tot kringen in mijn laken

Zo heb ik voor de winter wol

om warm gebreid te dragen

kan de CV veel lager

melk ik het schaap tot kannen vol

mijn dorst gelest, de planken bol

door zelfgemaakte kazen

Mijn dank gaat uit naar Tele2

zat net tv te kijken

waar schaap een mens moest lijken

en dat bracht mij, armoe in spé

op het zo lumineus idee

mijn toekomst te verrijken.

© JELOU

Traditional Chinese Music 20

 

http://www.youtube.com/watch?v=85Fc2amPf34&feature=related 

DE ZON VAN NÉGLIGÉ

Transparant
vlijen contouren
mijn gestalte
ingetogen luister
asemt sensueel
mijn deining tot kalmte

onverhoeds
strookt een voile
mijn tintelhuid
tot een flamboyant
elixer

reikhalzend
sprankel ik

mij reine lauwering
fluistert zon
ademloos haar gratie

in fragiele tooi.

© JELOU