woensdag 25 mei 2016

MIJN MOEDER

Zij is mijn ijkpunt
ons samen deelbaar in begrip
omdat zij mijn geschiedenis
en nergens méér gewis
dan enkel haar gedachten
omdat zij zuiver weet

doch langzaam sluipt de tijd
vervagen kleine dingen
die mij zo groot van waarde
omdat zij, enkel zij
mij nastaat in het leven
mij weet als niemand anders


en als ik haar weer vraag
naar wat wij kortgeleden
besproken vol élan
moet zij beschaamd bekennen
dat zij het reeds vergeten
herhaal ik wat de clou


Zij is mijn ijkpunt
in alles van mijn leven
haar dagen zo synchroon beleefd
als eender mij ten deel
en ik zou echt niet weten
wat zonder haar te doen


en langzaam tergt de tijd
doch nooit zag ik haar eerder
zo echt verblijd met mijne komst
omarmd in diep genegen
als ware dit het eindstation
iets wat ik niet mag hopen


Zo diep de band mij enkel droom
kies ik haar onverlegen
lachen wij ons zeer puberaal
al strompelend gearmd de straat
op zoek naar wat de kringloop biedt
zolang ons woord elkaar.


© JELOU

dinsdag 17 mei 2016

LIEVE JEUGDVRIEND


Het blijft bizar
zo vaak ik je gezocht
om eventjes een glimp
zomaar een glimp
hoe het je vergaan

en dan opeens
kom ik je plots tegen

verkild je naam
omhuld in zwart het kader
van enkel dood
enkel wanneer
en waar ergens begraven

geen afzenders
geen familienamen

enkel je dag des doods
alsof je niets
simpel weggevaagd
zonder een glimp
hoe het je vergaan.

© JELOU

NEURO NIENTJE


Ze heeft de kat geschoren
opdat geen haar meer daar

haar huis nu uitverkoren
tot allerschoonste plek
waar zij haar zinnen klaar

en als de deurbel klinkt
zij hem over de drempel

zo snel verkrijgt zij spijt
wanneer hij haar waarempel
met rozenrood omringt

haar minste allergie
maar 't ergste dient zich nog

een overhemd waar haar
zich stropdasloos een tocht
donzig naar boven vliedt

en als een schichtig beest
de jacht zowaar ontkomen

jakkert zij hem eruit
schuilt hij buiten wat bomen
verward, verdwaasd van geest.

© JELOU

donderdag 12 mei 2016

STRAATTAAL

Geef mij een reden om straattaal af te keuren.
ik ken er geen.
In mijn huis is het toegestaan.
Het is de harde taal van overleven
de taal van herkenbaarheid in shit.

Mijn muren zijn selectief doofstom.
Ik heb ze geïmpregneerd geverfd
opdat zij weten.


En ik, ik heb de woordenschat geïntegreerd
opdat de rauwheid plaats
omdat emoties in gradaties
slechts zoeken naar neutraal gehoor
het zwijgen hen niet opgelegd.


Mijn oren horen niet wat vals
enkel hetgeen wat ietwat buitensporig
voor hen die taal nijpend bezien
vanuit hun elitair geveinste blinde toren


Laat hen de lucht van simpel leven
geef mij de straattaal ongefilterd waar
vervloekend, maar het hart gesproken.


© JELOU

zaterdag 7 mei 2016

DOORHEEN DE MIST


Daar waar wij haperen
in zwijgend ver uiteen
jaren vervliegen in een mist
zo ondoorwaadbaar dicht
dat woorden enkel kaatsen

zo tel ik al het nieuwe
dat mij verwelkomt en verblijdt
deel ik mijn heiweeklanken
in stilte met de vogels

opdat de wind hun vleugels draagt
hun lied jou ooit bereiken zal
in echo's van mijn stem

en wijl de tijd zich voort
tracht ik mijzelf jouw beeltenis
in hoe jij nu en of geluk
jou eindelijk tot deelgenoot
mijn wens, jouw afstand waard.

© JELOU